Know-how: ongewenste koppelingen

(gepubliceerd op 14-08-2017)

Ongewenste koppeling zijn elektrische verbindingen tussen onderdelen die volgens het schema niet met elkaar verbonden zijn. Deze ontstaan door parasitaire capaciteiten, spoelen en weerstanden die onzichtbaar tussen onderdelen aanwezig zijn, maar wél hun invloed doen gelden.


Ongewenste capacitieve koppelingen


Niet te meten, wél aanwezig
Deze ongewenste koppelingen kunt u niet opsporen met een universeelmeter. Deze meet immers met gelijkspanning en voor gelijkspanning hebben deze parasitaire capaciteiten een oneindig hoge weerstand. De koppelingen komen alleen aan het licht als u een wisselspanningssignaal door uw schakeling stuurt. In onderstaande figuur hebben wij een eenvoudig voorbeeld van zo’n koppeling getekend. Tussen de primaire en secundaire wikkelingen van iedere trafo staat een parasitaire capaciteit. Deze ziet u niet, maar ze introduceert wél een impedantie tussen de twee wikkelingen, die volgens uw schema helemaal los van elkaar staan. Die impedantie kan dan weer een ongewenste stroom door uw schakeling tot gevolg hebben.

Ongewenste_koppelingen_01 (© 2017 Jos Verstraten)
Een ongewenste capacitieve koppeling tussen de primaire en secundaire wikkelingen van een trafo.
(© 2017 Jos Verstraten)
Parasitaire koppelingen in een schakeling of apparaat kunnen voor grote problemen zorgen en het is dus van het grootste belang dat u ze herkent en weet hoe u maatregelen kunt treffen om hun schadelijke invloed te minimaliseren.

Trafo's met gescheiden kamers
Een heel eenvoudige remedie tegen de parasitaire koppeling in trafo's is gebruik te maken van trafo's met gescheiden kamers. Hierbij worden de secundaire en primaire wikkelingen niet OP elkaar gewikkeld, maar NAAST elkaar. In onderstaande figuur kunt u de wikkelkokers van beide soorten trafo's vergelijken. Het zal duidelijk zijn dat het contactoppervlak tussen secundair en primair bij de gescheiden kamers veel kleiner is en dus ook de parasitaire capaciteit tussen beide wikkelingen.

Ongewenste_koppelingen_02 (© 2017 Jos Verstraten)
Het verschil tussen trafo's met één wikkelkamer en trafo's met twee wikkelkamers.
(© 2017 Jos Verstraten)
Afgeschermde kabels
Een afgeschermde kabel bestaat uit een centrale koperen ader, omgeven door een uit koperdraad gevlochten afscherming. Tussen beide geleiders zit een isolerende stof. Een afgeschermde kabel is het schoolvoorbeeld van een condensator, die immers uit twee geleidende platen bestaat, gescheiden door een diëlectricum. Een afgeschermde kabel heeft dus een eigen capaciteit waarvan de waarde afhangt van de constructie van de kabel en de lengte van de kabel. Deze parasitaire kabelcapaciteit kan voor grote problemen zorgen. Als u bijvoorbeeld een breedbandige operationele versterker, voorzien van een negatieve terugkoppeling, rechtstreeks aansluit op een lange afgeschermde kabel, dan kan de parasitaire capaciteit van de kabel er voor zorgen dat de versterker instabiel wordt en in het ongunstigste geval gaat oscilleren. Een oplossing voor dit probleem is getekend in onderstaande figuur. Als u tussen de uitgang van de op-amp en de kabel een klein weerstandje opneemt, een waarde tussen 33 Ω en 120 Ω voldoet meestal, dan wordt de invloed van de kabelcapaciteit C gedempt en zal de schakeling stabiel blijven werken.

Ongewenste_koppelingen_03 (© 2017 Jos Verstraten)
Het dempen van de invloed van de kabelcapaciteit door het introduceren van een kleine serieweerstand.
(© 2017 Jos Verstraten)
Let echter op! De serieweerstand introduceert, samen met de capaciteit van de kabel, een mooi eerste-orde laagdoorlaat filtertje. Het gevolg is dat de bandbreedte van uw schakeling dramatisch kan dalen. Bij het bepalen van de waarde van de serieweerstand moet u dus ook altijd rekening houden met de gewenste bandbreedte, oftewel wat de maximale signaalfrequentie is. U moet dus een compromis zoeken tussen minimale signaalverzwakking en maximale demping van de invloed van de kabelcapaciteit.

In- en uitgangen
Tussen alle voorwerpen die op een bepaalde afstand van elkaar staan, staat een capaciteit. Deze algemene regel geldt dus ook voor de soldeerpennetjes, waarop u de in- en uitgangssignalen van uw schakeling aansluit. Een gouden regel is dat u deze soldeerpennetjes zo ver mogelijk uit elkaar monteert. Dit geldt zeker voor gevoelige schakelingen, zoals laagfrequent voorversterkers en alle hoogfrequent schakelingen.

Ongewenste_koppelingen_04 (© 2017 Jos Verstraten)
Monteer de soldeerpennetjes voor de in- en uitgangen zo ver mogelijk uit elkaar!
(© 2017 Jos Verstraten)
IC-voetjes
IC- voetjes kunnen een vrij grote capaciteit hebben, de pennetjes staat immers maar 2,54 mm uit elkaar. Sommige IC-fabrikanten adviseren geen voetjes te gebruiken, maar de IC’s rechtstreeks in uw print te solderen. Een remedie die soms kan helpen is alle niet gebruikte pennetjes uit het IC-voetje te verwijderen en het dán op uw print te solderen.

Ongewenste inductieve koppelingen


Elektromagnetische velden zijn de boosdoener
Inductieve koppeling is een nog moeilijker te bevatten verschijnsel dan capacitieve koppeling. De oorzaak is geschetst in onderstaande figuur. Rond iedere elektrische geleider, waardoor een wisselende stroom vloeit, ontstaat een wisselend magnetisch veld. Maar: in een geleider die zich in een wisselend magnetisch veld bevindt, ontstaat een wisselstroom. De grootte van deze wisselstroom is niet alleen afhankelijk van de sterkte van het magnetisch veld, maar ook van de lengte van de geleider die onderworpen is aan het magnetisch veld.

Ongewenste_koppelingen_05 (© 2017 Jos Verstraten)
Het verschijnsel magnetische inductie toegelicht. (© 2017 Jos Verstraten)
Als u dus twee geleiders parallel heeft lopen en door een van die geleiders (A) vloeit een wisselstroom, dan zal het magnetisch veld dat daarvan het gevolg is, in de tweede geleider (B) een stroom en dus spanning genereren. De magnetische koppeling tussen de twee geleiders is immers maximaal. De meest eenvoudige oplossing voor dit probleem is beide geleiders niet evenwijdig te laten lopen, maar onder een hoek van 90° (C). De magnetische koppeling is dan minimaal en in geleider C worden minimale inductiestromen en -spanningen gegenereerd.

Share

Getwiste draden
U kunt natuurlijk niet altijd vermijden dat geleiders parallel lopen. Denk maar aan een kabelboom, waarin de draden per definitie evenwijdig lopen. Tussen dergelijke draden bestaat uiteraard een maximale magnetische koppeling. Een oplossing is het twisten van de draden. De magnetische koppeling wordt hierdoor gereduceerd, waardoor de inductiestromen en -spanningen in de tweede draad kleiner worden.

Ongewenste_koppelingen_06 (© 2017 Jos Verstraten)
Door het twisten van evenwijdig lopende draden kunt u de onderlinge magnetische koppeling minimaliseren
en het effect van de magnetische inductie verkleinen. (© 2017 Jos Verstraten)
Transformatoren
Door de wikkelingen van een trafo loopt een wisselstroom en dus ontstaat er rond de trafo een wisselend magnetisch veld. Dit veld kan in een ander onderdeel, bijvoorbeeld een tweede trafo, een ongewenste inductiespanning genereren. Hetzelfde verhaal geldt voor spoeltjes die u op uw printplaten zet. Als u twee trafo’s of spoelen parallel plaats, is hun magnetische koppeling maximaal en krijgt u last van magnetische inductie. U moet dus, zie onderstaande figuur, transformatoren en spoelen loodrecht op elkaar plaatsen. De magnetische inductie is dan minimaal en de geïnduceerde spanningen zijn te verwaarlozen.

Ongewenste_koppelingen_07 (© 2017 Jos Verstraten)
Transformatoren en spoelen moet u altijd onder een hoek van 90° plaatsen.
(© 2017 Jos Verstraten)
Voedings- en signaaltransformatoren mogen niet naast elkaar staan
Het zal duidelijk zijn dat u gevoelige ingangsconnectoren en signaaltransformatoren zo ver mogelijk uit de buurt van voedingstransformatoren moet plaatsen. In onderstaande figuur is geschetst hoe u een microfoontransformator en -ingang plaatst ten opzichte van de voedingstrafo.

Ongewenste_koppelingen_08 (© 2017 Jos Verstraten)
De plaatsing van een gevoelige ingang en een signaaltrafo ten opzichte van de voedingstransformator.
(© 2017 Jos Verstraten)
Afgeschermde transformatoren
Als u er helemaal zeker van wilt zijn dat er geen elektromagnetische strooivelden in uw gevoelige ingangstransformatoren doordringen, moet u gebruik maken van volledig afgeschermde transformatoren. Op onderstaande foto hebben wij zo’n trafo voorgesteld, in dit geval van het merk Amplimo. Toegegeven, dergelijke transformatoren zijn een factor tien duurder dan niet afgeschermde, maar u bespaart uzelf een hoop ellende!

Een volledig afgeschermde microfoontrafo van Amplimo: prijzig, maar goed!
(© Amplimo)
Mu-metaal of µ-metaal
Ontkomt u er niet aan gevoelige onderdelen of deelschakelingen te plaatsen waar kans bestaat op magnetische inductie, dan moet u deze onderdelen of deelschakelingen volledig elektromagnetisch afschermen. Daar bestaat maar één oplossing voor en dat is gebruik te maken van mu-metaal, ook µ-metaal genoemd. Mu-metaal is een legering van nikkel, magnesium, koper en ijzer. Het heeft een bijzonder lage magnetische weerstand, zodat het magnetische velden 'opslorpt' en verhindert dat de velden de afgeschermde ruimte binnendringen. Mu-metaal is niet goedkoop en u kunt het aanschaffen onder de vorm van vellen dunne folie of als zelfklevende tape. Met deze tape kunt u delen van een behuizing effectief afschermen tegen het binnendringen van magnetische velden.

Ongewenste_koppelingen_10 (© HiFi Forum)
Een mu-metalen afscherming rond een buis in een high-end audioversterker.
(© HiFi Forum)
Doorvoercondensatoren
Een volledige mu-metalen afscherming is nooit mogelijk. U moet in de wand van de afscherming immers gaatjes maken voor de doorvoer van massa, voedingsspanning, stuurspanningen en in- en uitgangen. Er ontstaan dus lekken in de afscherming. Om deze lek zo gering mogelijk te maken moet u de verbindingen tussen uw 'dode ruimte' en de buitenwereld uitvoeren door middel van doorvoercondensatoren. Deze handige, kleine en goedkope onderdeeltjes presenteren zich in onderstaande foto.

Ongewenste_koppelingen_11 (© Finimuis)
Een doorvoercondensator, een nuttig onderdeel in de strijd tegen ongewenst indringen van spanningen.
(© Finimuis)
Een doorvoercondensator bestaat uit een klein ceramisch buisje. In het buisje zit een gat waardoor een geleider loopt. Het ceramisch buisje is voor een deel gemetaliseerd en over deze laag metaal is een tinlaag aangebracht. U boort een gaatje in uw afscherming, duwt de doorvoercondensator in dit gaatje en smelt met de soldeerbout het tin. Dit vloeit uit op de metalen buitenkant van uw afgeschermde behuizing en dicht op deze manier iedere elektromagnetische lek. Via de centrale geleider voert u alle signalen in en uit uw afgeschermde schakeling, zie onderstaande figuur.

Ongewenste_koppelingen_12 (© 2017 Jos Verstraten)
Het aanbrengen van doorvoercondensatoren in de afgeschermde behuizing van een gevoelige schakeling.
(© 2017 Jos Verstraten)

Ongewenste resistieve koppelingen


De oppervlakteweerstand van een print
Een print is alleen schijnbaar een perfecte isolator. Het basismateriaal heeft een bepaalde oppervlakteweerstand, die in de loop der jaren steeds lager wordt. Dat verschijnsel heeft te maken met de niet te vermijden vervuiling van de print. Als u dus twee printsporen naast elkaar legt, die ieder een zeer hoge impedantie hebben, dan bestaat de kans dat er via de oppervlakteweerstand van de print signaallekken ontstaan van het ene naar het andere printspoortje. Dit kunt u voorkomen door het systeem van onderstaande figuur toe te passen. Tussen de twee parallel lopende hoogimpedante printspoortjes (rood) legt u een derde spoor aan dat u met de massa of GND verbindt (blauw). Signaallekken treden nu alleen op tussen de hoog impedante lijnen en de massa en onderlinge beïnvloeding is uitgesloten.

Ongewenste_koppelingen_13 (© 2017 Jos Verstraten)
Het isoleren van twee hoogimpedante printsporen door middel van een derde spoor
dat met de massa van uw schakeling is verbonden. (© 2017 Jos Verstraten)


Guarding
De oppervlakteweerstand van uw print kan heel erg vervelend worden als u zeer hoogimpedante schakelingen op print wilt zetten. Als voorbeeld hebben wij in onderstaande figuur een deel van het schema van een sample&hold voorgesteld. De te samplen ingangsspanning wordt via een FET T1 doorgekoppeld naar de hold-condensator C. Deze is verbonden met de positieve ingang van een zeer hoogimpedante operationele versterker. Wil deze schakeling goed werken, dan is het van het grootste belang dat de lading zo lang mogelijk in de condensator opgeslagen blijft. Aan de eigen lek van de condensator kunt u niets doen. U kunt er echter wél voor zorgen dat de oppervlakteweerstand van de print, die de condensator ook ontlaadt, geen rol kan spelen.

Ongewenste_koppelingen_14 (© 2017 Jos Verstraten)
Bij dergelijke zeer hoogimpedante schakelingen is de oppervlakteweerstand van uw print niet
meer verwaarloosbaar. (© 2017 Jos Verstraten)
De techniek die daarvoor wordt gebruikt heet 'guarding'. In onderstaande figuur is geschetst hoe dat in de praktijk werkt. Als u het schema bekijkt zal duidelijk zijn dat de hoogimpedante lijn gevormd wordt door het rode printspoor tussen de FET, de condensator en de op-amp. De op-amp is als spanningsbuffer geschakeld, de uitgangsspanning is dus gelijk aan de ingangsspanning. Die uitgangsspanning heeft echter een zeer lage inwendige impedantie. Wat u nu moet doen is het gevoelige rode spoor volledig omcirkelen met een ring en deze ring aansluiten op de uitgang van de op-amp. Dit is voorgesteld door de blauwe printsporen. Deze ring staat op dezelfde spanning als de rode lijn. Omdat er tussen de rode en blauwe sporen geen spanningsverschil staat, kan er ook geen stroom vloeien. Kortom, de oppervlakteweerstand van de print in de guarding-ring heeft geen enkele invloed: tussen twee punten waar geen spanningsverschil tussen heerst kan immers géén stroom vloeien!

Door het aanbrengen van een guarding ring elimineert u de invloed van de oppervlakteweerstand
van de print. (© 2017 Jos Verstraten)
Het zal duidelijk zijn dat de guarding-techniek een prachtig hulpmiddel is, maar dat de toepassing ervan vrij beperkt is. In de praktijk komen alleen schakelingen, zoals deze als voorbeeld besproken, in aanmerking voor het toepassen van deze techniek. Een zeer hoogimpedant ingangssignaal dat op de positieve ingang van een op-amp staat wordt door middel van een met de uitgang van de op-amp verbonden guarding ring afgeschermd.




(Banggood sponsor advertentie)
Koop uw voeding bij Banggood